Onze eerste kennismaking met De Griekse Taverne dateert van september vorig jaar. We waren die dag in Antwerpen voor een bezoek aan de Nottebohmzaal (want ja, cultuur doen we ook), en zoals altijd hoort daar achteraf eten bij. In eerste instantie wilde ik naar een ander Grieks restaurant, maar Ruben vond De Griekse Taverne. En boy, ben ik hem daar dankbaar voor.
Van buitenaf zie je niet meteen dat het een restaurant is. Je kijkt niet rechtstreeks naar binnen zoals bij de meeste zaken. Nee, hier kom je eerst binnen in een grote inkomhal vol Griekse accenten en een sfeer die je meteen een paar graden warmer doet voelen. Je kan dan kiezen: gezellig binnen zitten, of – als het weer meezit – plaatsnemen op hun gigantische binnenkoer. Spoiler: beide zijn de moeite.
Onze eerste keer gingen we voor binnen. Het interieur ademt Griekenland. We bestelden twee pastitios (denk lasagna, maar dan beter), een flesje Retsina (uiteraard) en een cola. Toen ik mijn glas cola mixte met de Retsina – zoals Pappou mij altijd geleerd heeft – keek de ober me aan en vroeg in het Grieks: “Είσαι Ελληνίδα;” (Ben je Grieks?). En echt, dat ene zinnetje, de geur van Retsina en de omgeving… het voelde alsof ik weer even in Griekenland was. Maar dan zonder de Ryanair-stress.
Dat gevoel werd alleen maar versterkt toen ik de eerste hap van mijn pastitio nam. Wauw. Die smaak. Hij smaakte precies zoals mijn γιαγιά die maakte. En geloof me, ik heb dit gerecht al in élk Grieks restaurant dat ik tegenkwam besteld. Nergens smaakte het zo goed als hier. Ruben dacht er net hetzelfde over. En bonus: de prijzen vallen heel goed mee. Geen tourist trap, gewoon échte kwaliteit.
Het bleef natuurlijk niet bij die ene keer. Sindsdien is De Griekse Taverne onze vaste stop bij élk bezoek aan Antwerpen.
Onze meest recente keer? Een zonovergoten dag. Perfect weer om op de binnenkoer te zitten. Ruben merkte het meteen op: de tafels stonden hier gelukkig niét tegen elkaar geplakt. In veel Griekse restaurants willen ze élke vierkante meter benutten – tot je met je ellebogen bijna in het bord van de buren zit. Da’s ook een Griekse specialiteit. Ik heb dat dus niet graag. Ik wil kunnen praten zonder dat de mensen naast mij elk woord meepikken. En ja, dat is voor een Griekse al een uitdaging op zich. 😉
Omdat het zo warm was, gingen we deze keer niet voor pastitio (ja, dat kan dus), maar voor een mix van meze om te delen: spanakotiropita, choriatiki salata en kolokithokeftedes. En oh boy… hebben we daar een nieuwe favoriet ontdekt? Hell yes. Die kolokithokeftedes – ja, ik weet het, probeer dat maar eens 3 keer achter elkaar te zeggen – zijn een explosie van smaken. Krokant, kruidig, vers. Echt, doe uzelf een plezier en bestel dat.
En nee, ik zeg dat niet omdat ik die avond misschien een beetje te enthousiast was met de Retsina (of toch een beetje wel).
Dus, als je in Antwerpen bent en je wil even weg van de drukte, de clichés én die standaard pita-zaak: De Griekse Taverne is waar je moet zijn.
Voor de sfeer. Voor de smaken. Voor dat kleine stukje Griekenland midden in de stad.
En misschien ook een beetje voor die knappe Griekse ober die er rondloopt… (Of lag dat gewoon aan de Retsina? 🤷🏼♀️)
Personal recommendations:
- Kolokithokeftedes
- Choriatiki Salata (Een griekse maaltijd is gewoon niet af zonder deze)
- Pastitio
- Retsina (te drinken met of zonder cola)
- Griekse dessert mengeling
📍Vlasmarkt 28, Antwerpen
