Wie ben ik?

Die vraag stelde ik mezelf vandaag.

Wie ben ik? Wat kan ik?

Wat wil ik? Waar blink ik in uit?

Anderhalve maand geleden solliciteerde ik voor een job. Een job die, in mijn ogen, perfect bij mij past. Ik werd al gelukkig van de vacature zelf en kon al bijna niet wachten om te beginnen. Het zou wel nog een maand duren voor de deadline voor het solliciteren er was. Dus ik wachtte, iedere dag in spanning. Checkte elke 5 minuten mijn inbox.

Want ja.. het was geen job waar ik het gepaste diploma voor had. Gelukkig vroegen ze geen specifieke diploma’s dus kon ik er wel voor gaan vond ik.

Ik heb een diploma kinderzorg en daarmee kan ik niet veel kanten uit. Ik heb dan ook jaren enkel in de kinderzorg gewerkt. Maar bij verloop van tijd, creëer je andere interesses, leer je nieuwe dingen kennen, ontdek je andere talenten.

Zo ontwikkelde ik een enorme interesse in sociale media, content creatie en schrijven. Ik wilde dolgraag een job doen waar dit bij van pas kwam. Later ging ik voor onze bruiloft zelf twee hele thema’s uitwerken en draaiboeken maken. Ook dit vond ik helemaal geweldig. In mijn job als kinderverzorgster liet mijn toenmalige verantwoordelijke mij ook deze dingen doen, omdat ze zag dat dat mijn talent was.

Projecten en thema’s uitwerken.

Dus nu komt de donderslag op mijn heldere hemel. The rain on my parade. De deadline voor de sollicitatie was verstreken. Ik had nog steeds geen antwoord. Dus ik trok mijn stoute schoenen aan en belde. De vrouw aan de lijn vertelde me dat er over de 100 kandidaten waren. Toen wist ik het eigenlijk al. Ze gingen mijn kandidatuur niet weerhouden.

En dat vond ik verschrikkelijk jammer! Ik had uren en avonden besteed in het maken van een perfecte sollicitatie, want, ik wilde indruk maken. Ik wilde hen er ook zo hard van overtuigen dat ik dé geknipte persoon was voor de job.

Terug naar mijn vraag: Wie ben ik?

Want jah…. Ik blijf achter met niets. Dit was een kans. Een vacature, zonder “je hebt een bachelor nodig”. Ik voel me zo teleurgesteld. En ik zou ik niet zijn als ik niet neerviel in een negatieve spiraal met gedachten als: Ik kan niks Ik ben niets waard.

Ik zal nooit iets bereiken.

Wat moet ik nu doen?

Ik begon meteen een lijstje te maken van de talenten die ik heb. Van mijn doelen.

Ik spendeerde vandaag uren naar het zoeken van een geschikte vacature… Niks, nada, noppes. De negatieve spiraal roept mij weer: