3 dingen waarvan ik dacht ze niet te zeggen als ik mama werd
(voor ik mama werd)
Ja, ik geef het toe. Ik was héél judgemental naar ouders toe voor ik mama werd. Ik vond bijvoorbeeld dat een kind niet bij de ouders in bed hoorde. Vond ik dat ouders zèlf moesten beslissen wat hun kind at en zéker wat ze aan deden. Die ‘complimenten’ van kinderen, kon ik niet tegen. Nog steeds niet trouwens. En ja ik geef toe….
Ik was fout.
Want bij mij ging dat niet gebeuren. Ik zou mijn kindjes desnoods laten wenen tot ze in slaap vallen. Mijn kinderen zouden alles eten wat ik hen voorschotel en zou ook aan doen wat ik voor hen klaarleg…. Ik had dus nooit gedacht dat onderstaande lijst uit mijn mond zou komen…
Here we go. Ge kunt het al raden want resoluut op numéro uno staat:
Kom maar bij ons in bed.
Voor ik mama werd, vond ik dat kinderen in hun eigen bed hoorden. Maar nu, ,u kan ik eigenlijk enorm genieten als Lefje bij ons in bed ligt. Ok, niet als hij de hele nacht ligt te woelen en daarbij een voet in mijn gezicht ramt. Maar de momenten dat hij mij spontaan knuffelt, of mij strelend wakker maakt ’s ochtends zijn goud waard. Hij is zo een grote knuffelaar. Hij heeft dat ook nodig als hij nog niet goed wakker is. Zalig toch.
Als je twijfelt om je kind bij jullie in bed te laten slapen. Als je tot voor kort telkens maar te horen kreeg dat ze in hun bed horen, dat je ze moet laten huilen en het dan na twee dagen wel zou stoppen.
Probeer het eens een keer. Je moet maar denken: zou jij graag alleen slapen? Bij mij is dat antwoord zeker neen! Ik haat alleen slapen, ik heb zelfs bang om alleen te slapen
Do you feel me?
Waarom verwachten we zoiets dan wel van ons kindje? Misschien is hij of zij ook bang.
Nee nee, het is dus echt heel ok dat Lefje bij ons komt liggen wanneer hij dat wil. Hij gaat wel altijd de nacht in zijn eigen bedje. ’s Nachts wordt hij dan vaak huilend wakken en slaapt hij bij ons verder. Er zijn ook nachten dat dat niet gebeurd, maar dan kan ik niet slapen. Dan sta ik elk uur aan zijn deur te luisteren of hij nog wel goed slaapt.
Welke van deze twee broeken wil je aan doen?
Het tweede ding waar ik al van aangaf dat ik moeite mee heb is kleding. Ik moest en deed vroeger gewoon aan wat mama mij klaarlegde. Ik denk zelfs niet dat k haar moest vragen om iets anders aan te doen omdat ik vond dat die t-shirt niet bij die broek paste of omgekeerd. Dus ik weet niet beter.
Lef is pas twee dus voorlopig hebben we hier nog geen al te grote drama’s meegemaakt op vlak van kledingkeuze. Wel deed hij overlaatst moeilijk omdat hij geen broek wilde aan doen. We hebben dan geprobeerd om hem te laten kiezen tussen twee broeken. Zo heeft hij het gevoel dat HIJ kiest maar heb ik toch zelf de touwtjes in handen. Zo doen we het nu bijna elke dag. Ik gang op voorhand twee outfits klaar, die makkelijk te combineren zijn moest hij de broek van outfit1 en de trui van outfit 2 kiezen. Later bedacht ik mij dat hij misschien niet graag meer broeken aandeed omdat ze pijn doen?
Ik las in het boek van Bieke Geenen: Hoogsensitief ouderschap dat je altijd best twee outfits klaarlegt voor een hoogsensitief kind zodat het die dag zelf kan voelen welke outfit hij wil.
En eerlijk… ik herken mijzelf hier heel zeker in! Als ik op vakantie ga, of zelf op weekend dan pak ik altijd genoeg extra kleren mee zodat ik kan voelen welke kledij er die dag juist voelt.
Dus vandaar.. nu kan ik dat wel begrijpen. Op die manier gelijk we het nu doen vind ik het geen probleem en verliezen we ook helemaal geen tijd.
Die tablet van 7 inch is goed.
Aangevuld met: er staat Wifi op zodat hij youtube kan kijken. Jaren voordat ik moeder werd zag ik veel kinderen in mijn omgeving met een kleine iPad, in van die dikke kindvriendelijke hoezen. Toen wist ik al zeker dat mijn kind dat voor zijn tiende niet zou krijgen! Wat bezielde die ouders …
NU, wil Lef altijd ‘trein kijken’ ’s ochtends aan tafel. Anders eet hij niet. Ik moet dan meestal of mijn telefoon of mijn laptop daarvoor afgeven.
Dus toen mama (omi voor Lef) met de vraag kwam of ze hem een tabletje cadeau mocht doen voor zijn verjaardag vond ik dat een prima idee. Voorlopig wordt het enkel tijdens eetmomenten gebruikt. Hij is ook nog steeds niet schermenverslaafd. Dat vind ik echt zo fijn! De tv staat vaak op, maar als het niet Cars is, dan speelt hij gewoon met zijn speelgoed.
En bij jullie? Waren er bij jullie dingen waarvan je dacht dat je ze niet zou zeggen?
Liefs,
