A
Wonderous
Place

Lifestyle Blog

De waarheid over de roze wolk

Mag ik even eerlijk zijn? Je hoort vaak mensen zeggen dat als je een baby krijgt je op een roze wolk komt te zitten.

En ja, dat is ook zo!

Maar soms, is die roze wolk ook pikzwart.

Misschien word ik veroordeeld door deze post, maar ik weet zeker dat er ook mama’s gaan zijn die dit begrijpen. Ik kan duizend berichten schrijven over hoe mooi en perfect alles gaat, in werkelijkheid is dat niet altijd zo.

Terwijl ik dit zit te schrijven heb ik net een doosje tissues leeg gesnut, loopt de mascara over mijn wangen en is mijn lippenstift uitgeveegd. De foto’s ga ik u besparen, het verhaal niet.

Ik ga beginnen met te zeggen dat ik absoluut niet mag klagen over onze zoontjes! Het zijn geen moeilijke kindjes, helemaal niet! Ze hebben wel  sterke karaktertjes, nu al. Ze weten ook heel goed wat ze willen.

Het ligt ook helemaal niet aan hun! Het ligt aan de vermoeidheid! Ik heb al een slaaptekort van een maand voor de bevalling! Omdat die laatste maand zwangerschap uw vol-hormonen-gierende lichaam beslist dat je snachts geen slaap nodig hebt, wat ge ook probeert!

Dat is om u voor te bereiden op de nachten die gaan komen!

Yeah right! Niet dus! Hoe super handig zou dat nu zijn als ik ineens snachts energie voor 10 had, gelijk die laatste maand zwangerschap. Heel handig!

De eerste nachten in het ziekenhuis durfde ik niet slapen. Elk geluidje dat dat klein manneke maakte, maakte me alert.

Uiteindelijk went dat wel en sliep ik al wat beter. Maar ik geef borstvoeding… en int begin wilde Lef iedere twee uur drinken.. ik had dan niet genoeg geslapen om volledig uitgerust te zijn voor een volgende voeding. Hetzelfde gebeurt nu met Raven.

Dat maakt mij kwaad! Niet kwaad omdat ze willen eten. Kwaad omdat ik geen rust vind.

Nee.. ik reageerde dat niet af op hun. Maar ik reageerde wel fel. Uiteraard had ik daar meteen spijt van en zat ik al jankend te voeden. Oh hoeveel nachten zijn zo verlopen… veel. En oh hoe gemakkelijk gaat die mallemolen in mijn hoofd dan:

Ik ben een slechte mama

En dat dacht ik nu ook weer.

Waarom?

Omdat ik door de vermoeidheid wat prikkelbaarder en iets minder geduldig ben.

Raven huilt en mama huilt mee. Doodmoe, maar slapen? Nee hoor.

Kan ik tips geven?

Gho… misschien. Maar gaan ze in uw situatie helpen? Dat weet ik niet. Wat ik leerde tijdens de zwangerschap van Raven is om Mild te zijn voor mezelf. Maar dat is voor iemand die teveel piekert en een negatief zelfbeeld heeft echt niet gemakkelijk. Ik ben nog steeds aan het leren.

Wat houdt dat mild voor jezelf zijn in zo’n situatie dan juist in? Wel vooral dat je niet te boos moet zijn op jezelf. Je bént moe. En die vermoeidheid maakt een momster van u. Dat is zo. Wees er u bewust van en voel de gevoelens. Het is ok, en ge zijt zeker niet de enige. Nuja, het is ok zolang ge uzelf en de baby geen pijn doet.

Durf hulp vragen als je dat nodig hebt. Ik weet het, ook dat is (voor mij toch) een hele moeilijke. Ik wil het liefst alles zelf doen en de controle over alles houden. Als ik Ruben zie slapen naast mij snachts dan vind ik dat ook zo moeilijk om hem wakker te maken.

Uiteindelijk ben ik er bijna onderdoor gegaan en had Ruben dit op tijd gezien. We hebben nu een regeling dat ik ’s avonds vroeg ga slapen, hij blijft op tot middernacht om Raven een grote fles gekolfde melk te geven en dan slaapt Raven toch tot een uur of 4. Tegen die tijd heb ik er al een goede nachtrust opzitten en ben ik klaar voor de volgende shift.

Dus, als je een nieuwe mama bent en deze gevoelens ervaart. Weet dat je niet alleen bent. Wil je praten? Ik kan luisteren.

Ben je zwanger en schrikt dit je af? Zeker niet de bedoeling. Het hoort erbij. Niks in het leven is Rozengeur en maneschijn. Ook dit niet. Maar alles verdwijnt, als dat lief bolleke in uw armen ligt. En als ze na 6 weken beginnen te glimlachen… Dat is het allemaal waard! Geloof mij!

Ze worden veel te snel groot, dus geniet ervan.

Liefs,

HTML Snippets Powered By : XYZScripts.com