A
Wonderous
Place

Lifestyle Blog

Titanic: Het verhaal van een kapitein.

Iedereen kent hem wel, de ‘Titanic’. Het onzinkbare schip dat voor de grootste scheepsramp in de geschiedenis zorgde. De ram fascineert vele mensen. Zelfs nu, 100 jaar later, zijn vele mensen nog steeds in de ban van de Titanic. De grote vraag blijft: waarom? Wat is het mysterie van de Titanic?

Wetenschappers zochten jarenlang naar het wrak op de bodem van de oceaan. Wat ze vonden was niet in woorden uit te drukken. Enkele van die schatten konden ze uit het wrak vissen. Zo ook dit dagboek. Het laatste dagboek van kapitein Smith, die ten onder ging met zijn schip.

 

 

Woensdag 10 april 1912

7:00 Ik zit in de taxi richting Southampton voor mijn laatste trip als kapitein van een schip. Niet zomaar een schip, de Titanic! Ik ben op zijn maiden trip kapitein, daarna ga ik op pensioen. Dan verhuizen Eleanor en ik naar Hampshire.

7:30 Met mijn bolhoed op en mijn hutkoffer in de hand ga ik aan boord samen met mijn bemanning. Een bemanning waar ik lang over gepiekerd heb. Het beviel me niet dat op één man na – mijn eerste officier Bill Murdoch – alle officieren van veel kleinere schepen dan de Titanic afkomstig waren. Ik had liever nog een stuurman die enigszins bekend was met deze nieuwe klasse mammoetschepen Daarom liet ik de eerste officier van de Olympic Henry Wilde, halen om Murdoch’s plaats in te nemen. Murdoch schoof daardoor in rang terug en werd eerste stuurman, Lightoller verloor zijn eerste stuurmanspositie en werd tweede stuurman.

12:00 We vertrekken vanuit Southampton richting Cherbourg met 1000 passagiers aan boord, wat lang geen volboeking is. Want slechts 55% van de accomodatie is bezet. Southampton had niet gezorgd voor feestelijkheden, geen vlaggetjes of geen speeches. Wat mij merkwaardig lijkt. Het is toch het grootste en meest luxueuze passagiersschip in de wereld, tevens onzinkbaar!

18:30 We bereiken Cerbourg. Hier nemen we afscheid van 22 passagiers en verwelkomen 274 nieuwe.

20:10 Iedereen is veilig en wel aan boord, het anker kan gelicht en we zetten vaart naar Queenstown.

 

Donderdag 11 april 1912

11:30 We komen aan in Queenstown. Hier verwelkomen we 113 derde en 7 tweede klasse passagiers. ook worden hier 1385 postzakken aan boord genomen. We nemen afscheid van 7 passagiers.

13:30 Na een pauze van twee uur wordt het stuurboordanker gelicht en zijn we klaar voor de maiden tocht naar New York. Naar schatting hebben we nu ongeveer 2227 passagiers aan boord.

 

Vrijdag 12 april 1912

Tijd om het schip wat te verkennen. In feite is de Titanic een soort drijvende taart. De onderste laag bestaat uit eenvoudige arbeiders die in hitte en vuil van de ketelruimte en machinekamers vlak boven de kiel verblijven. De volgende laag wordt gevormd door derde klasse passagiers tussendeks. Dan komt de middenklasse – onderwijzers, kooplui, vaklieden met bescheiden middelen. De bovenste laat bestaat uit het glazuur van de taart. Het geld en de titels, waaronder; John Jacob Astor – rijkste man aan boord –  Astor heeft onlangs een schandaal veroorzaakt doordat hij van zijn vrouw gescheiden is en vervolgens een meisje van 18 huwde. Madeleine is nu zwanger en ze keren terug naar Amerika na een winterreis door Egypte en Europa. Isidor en Ida Strauss – eigenaars van Macy’s – het grootste warenhuis ter wereld. Lord Pirrie, voorzitter van de scheepswerf Harland & Wolff te Belfast, die de Titanic heeft gebouwd, moest afzeggen wegens slechte gezondheid. In zijn plaats reist Thomas Andrews mee, algemeen directeur van het bedrijf.

14:30 Dit schip is echt een wonder! Ik had nooit durven dromen om op een schip als Titanic te mogen varen. De waterverplaatsing is 52.310 ton en het is 299 meter lang, 28 meter op het breedste punt en 53 meter van de kiel tot de top van de 4 schoorstenen. Met andere woorden, dit schip heeft de afmetingen van een gebouw van 11 verdiepingen. De luxe in dit schip is niet te geloven. Er zijn 370 eerste, 168 tweede en 279 derdeklas hutten. De mooiste verblijven zijn de twee eerste klasse suites op het B-dek. 15 meter lang met eigen promenadedek. Ingericht naar verschillende stijlen en perioden. De tweede klas hut is niet zo luxueus ingericht, maar er is toch een dubbele wastafel met marmerblad, een patrijspoort voor frisse lucht en een kachel.

De eerste klas eetzaal is het grootste drijvende restaurant ter wereld, 34 meter lang. Meer dan 500 zitplaatsen. De keukenvertrekken zijn de meest complete ter wereld. Ze maken heerlijke maaltijden en lekkernijen waaronder: havermoutpap, gerookte haring, aardappelen in de schil, gebakken pensen met ui, gekookte eieren en versgebakken brood. Dit zijn enkele dingen die ik als rijkelijk ontbijt te eten krijg. Als middagmaal eet ik soep, steak met groenten en dessert. De diners hier zijn de beste die ik ooit gegeten heb: vissticks, stoofvlees, worst, kaas met pickles, versgebakken rozijnenbrood met boter, pruimen en appeljam.

Buiten het heerlijke eten zijn hier aan boord ook enkele ontspanningsmogelijkheden, zoals een luxe sportzaal waar de passagiers naar hartenlust kunnen ‘paardrijden’, roeien en fietsen. Hij is gelegen op het sloependek bij de ingang van de eerste klas. Naast de sportzaal zijn er nog een zwembad, squashbaan en Turks bad aanwezig. Jammer genoeg kan ik van deze weelde weinig gebruik maken want ik heb een schip te besturen.

 

Zaterdag 13 april 1912

Geen bijzonderheden vandaag. Rustig en helder weer

 

Zondag 14 april 1912

9:00 De radiohut is me zonet komen melden dat er grote en kleine ijsbergen en drijfijs op onze koers liggen. Ik heb de positie berekend en vanaf 21:00 vanavond zouden we in een gebied van ijs terecht komen.

10:15 Ik maak me klaar voor de gebedsdienst onder mijn gezag in de salons van de eerste klas

14:00 Onderweg naar mijn lunch kwam ik Bruce Ismay tegen. We bespraken de prestaties van onze Titanic en besloten om morgen op volle kracht te varen zodat we misschien wel vroeger dan verwacht in New York aankomen.

15:00 De rest van de zondag gaat rustig voorbij. Er is geen strakke routine. We hebben vandaag niets gepland ter ontspanning.

18:00 Ik besluit om de koers iets te verleggen ten zuid-westen van de normale. Misschien kan ik zo het ijsveld vermijden waar al een viertal meldingen voor gekomen zijn.

19:00 Ik maak me klaar voor het diner dat de Wideners geven ter ere van mij. Ik ben benieuwd en verheug me om me te vermengen met de passagiers.

21:30 Mijn shift zit erop voor vandaag. Ik maak me klaar om te gaan slapen. ik heb net tegen mijn eerste stuurman Lightoller gezegd me te roepen van zodra het twijfelachtig wordt waarom Lightoller op zijn beurt James Moody tegen de wachters in het kraaiennest liet zeggen dat ze goed moesten uitkijken naar ijs. Ik heb niet specifiek opdracht gegeven om snelheid te minderen. Ik heb nog nooit in mijn 26 jaar als kapitein zo’n vlakke zee gezien. Het is immers zeer helder weer. Ik sprak er nog even over met Lightoller. We zijn ons beiden ervan bewust dat we ons in een gebied met ijs bevinden. Ijsbergen zijn moeilijk te zien in deze heldere, rustige en maanloze nacht, zonder wind of golfslag die kan aantonen dat er een ijsberg is. Ik vertrouw op mijn koers en ben zorgeloos. Er zijn mij geen nieuwe meldingen gedaan dus ik ga met een gerust hart slapen.

23:40 Ik word wakker door een zacht schrapend en rommelend geluid. Ik ga zeer vlug even checken en hoop dat we niets ernstigs raakten.

2:20 Verslagen is hoe ik me voel nu. Bang ben ik niet echt… toch niet voor mezelf. Hoewel ik weet dat er geen enkele redding meer is. Ik ben bang voor de honderden passagiers voor wie deze reis met dit droomschip een nachtmerrie is geworden. Ik heb gedaan mat ik kon en heb mijn stuurmannen de opdracht gegeven om de sloepen te vullen met vrouwen en kinderen. De officieren in de sloepen heb ik gevraagd te roeien naar dat mysterieuze schip wat ik zag maar dat niet reageerde. Zelfs nadat ik om 00:30 vuurpijlen heb laten afschieten. Als ze dat schip konden vinden zouden ze de al geredde passagiers kunnen achterlaten en terugkomen voor meer. Want het aantal sloepen is te klein voor alle passagiers. Ik heb mijn bemanning gezegd dat het nu ieder voor zich is en dat ze zichzelf moeten redden. De muzikanten heb ik gevraagd om vrolijke muziek te spelen zolang het mogelijk is. Het water staat me aan de knieën. Het laatste wat ik hoor zijn de melodieën van ‘Nader mijn God tot U’. Mijn laatste gedachte gaat uit naar mijn twee lieve dames: Eleanor en Helena, onze prachtige dochter. Ik hou zielsveel van ze.

 

 

HTML Snippets Powered By : XYZScripts.com