A
Wonderous
Place

Lifestyle Blog

De eerste week als kersverse moeder

Een dikke week geleden. 4 dagen overtijd En op de verjaardag van mijn papa, beviel ik van een prachtig zoontje. We noemden hem Lef.

Ik kan me niet echt goed meer herinneren wat ik dacht de eerste keer dat ik hem zag. Ik heb een uur en een kwartier geperst en op het einde was ik zo uitgeput en high precies dat ik alleen nog maar aan het persen dacht. Het moment dat de gyneacoloog tegen me zei: “kijk maar mevrouw” dacht ik: “neen! Ik moet persen!!” Maar nadat Ruben me ook zei om te kijken, was hij er al en mocht ik hem aanpakken. Ik was helemaal overdonderd.

Dat zoiets kleins zoveel emoties kan losmaken… Je leest dit cliché overal, maar het is zo waar! Ik hield Lef vast zolang ze mij nog waren aan het opknappen beneden. Daarna mocht hij bij Ruben.

We werden naar onze kamer gebracht. Ik was doodop en had veel honger.

We kregen gelukkig wat eten. Broccoli puree met kip. Even later kwam er een verpleegster langs om me te helpen met de borstvoeding. Het lukte meteen heel goed.

Lef was net op tijd klaar met drinken want om 14.00 stonden mijn schoonouders, moeke en vake al aan ons bed. Ik vond het niet zo erg. Ookal lagen we op dat moment nog maar twee uur op de kamer.

ze waren heel fier en moeke heeft hem ook even mogen vasthouden.

’s Avonds kwamen mijn ouders en Roel (de peter) nog langs. Papa wiens verjaardag het 11 oktober was, kon niet trotser zijn. Ik ben echt blij dat ons ventje besloot om er op papou zijn verjaardag uit te komen ?.

De nachten in het ziekenhuis verliepen heel moeizaam. Ik durfde de eerste nacht niet slapen omdat ik hem wilde blij en horen. Hij wende ook niet zo makkelijk in een koud bedje ver weg van mij. Dus mocht hij eventjes bij mij in het bed slapen.

Ik genoot overdag het meest van deze momenten:

We zouden dan in principe zondag naar huis mogen maar dat feestje ging niet door omdat hij nog te geel zag. Hij moest op de lamp voor 24 uur. Ik was niet zo goed gezind met dit nieuws, natuurlijk, alles voor ons kleintje zijn welzijn. Maar ik had het zo gehad al met dat ziekenhuis en ik wilde eigenlijk gewoon naar huis.

En toen moest ons mannetje op de lamp. Oooh mijn moederhart brak!

Zijn oogjes werden afgeplakt en hij moest in zijn bedje liggen. Ook moest ik dat hele gedoe altijd aan laten als ik ging voeden. Wel, daar hebben we ons niet aan gehouden. Ik voedde hem en belde dan een verpleegster om hem terug in bedje te leggen.

De volgende dag zouden ze hem dan opnieuw prikken. Ja nog eens, ocharm! En dan een uurtje later zouden we weten of hij naar huis mocht of niet.

We mochten naar huis! Gelukkig! Nu konden we echt gaan genieten van ons drietjes.

We waren nog maar net thuis of onze vroedvrouw kwam al kijken hoe het ging. Ook hier is het cliché waar: vroedvrouwen zijn geen mensen, het zijn engelen! Ze hielp me met de borstvoeding en stelde me gerust. De borstvoeding ging heel goed. Hij hapte goed aan en ik heb heel veel melk. Ook waarschuwde ze me dat er nu hoogstwaarschijnlijk een nacht zou aankomen waarin hij de hele tijd zou willen drinken en ik veel stuwing zou hebben. En dat was ook. Ik ben zo blij dat ze me daarvoor gewaarschuwd had want anders zou ik met mezelf denk ik geen blijf weten.

Maar het bleef niet bij 1 nacht. De volgende nacht wilde Lef alweer constant aan de borst. Hij zuigt heel hard dus mijn tepels deden zo een zeer! Die nacht was de eerste keer dat ik eraan dacht om het op te geven.

Tot we de volgende nacht iets nieuws probeerden: de tut! En oh wat was dit een wondermiddel! Ik zette mijn wekker om de twee uur zodat ik hem kon voeden, maar hij werd ook al van zelf wakker. En na de voeding viel hij gewoon terug in slaap! Zalig!

Dus hoe was nu mijn eerste week als mama? Awel ik vond dat er wel zoiets bestaat als de roze wolk. Maar ja, ik was/ben ook doodmoe van de slapeloze nachten. Heb veel pijn. In mijn staartbeentje door de bevalling. En ik kan nog wel klagen hoor. Maar als ik dan naar dat gezichtje van ons kleine wondertje kijk, is het dat allemaal waard!

Liefs,

HTML Snippets Powered By : XYZScripts.com