Belevenissen van een etalagepop.
Ik moet toegeven dat ik een heel interessant leventje heb. Zeg nu zelf, welke vrouw wil nu niet elke dag de meest glamoureuze couture jurkjes aan? Welke vrouw vindt het dan niet leuk dat er naar haar gekeken wordt?
Dag in dag uit. In een drukke winkelstraat. Het is niet iedereen gegeven.
Met de zon op mijn gezicht zie ik hoe ze naar me kijken.
Achter mijn etalageraam kijk ik zo in hun ogen, die vol verlangen, in de mijne staren.
Vrouwen en mannen. Allemaal verschillend.
Soms komt er dan zo iemand binnen om me van nog dichterbij te bekijken. Sommigen zie ik fier voorbij dartelen als ze datzelfde kleedje dragen wat ik ook draag.
Ook mannen staan stil om naar me te kijken. Knappe jonge mannen of oudere heren met grijzend haar. Al weet ik niet zeker of ze nu kijken naar de kleren die ik draag, of naar mij.
Achja, mijn hart winnen ze toch niet. Het is al veroverd!
Want, er is echter een ding dat niet verandert als ik door mijn raam naar buiten kijk.
Tegenover mijn winkel bevindt zich een herenwinkel. Daar staat de knapste etalagepop achter het raam die ik ooit gezien heb. Hij ziet er zo charmant uit in zijn zwarte kostuum met strik. De zon laat zijn kastanjebruine haar glanzen. Zijn donkere kijkers staren naar de overvolle winkelstraat. ‘Mijn Tony’ noem ik hem. Natuurlijk ken ik zijn echte naam niet. En ik zal het wel nooit te weten komen. (jammer) Tony past goed bij mijn eigen naam. Cherry. Zo noemt mijn eigenares me. Door mijn kersenrode haar en groene ogen.
Vanzelfsprekend kan ik niet met haar praten, ik ben maar een pop.
Maar ze weet niet dat ik haar echt horen kan.
’s Nachts dan gebeurt het!
Wanneer de maan mijn raam beschijnt, kom ik tot leven.
Ik kijk dan, hoe het schijnsel ook Tony’s lichaam bestraalt. Mijn blik ontmoet zijn donkerblauwe ogen. Zijn perfecte lippen krullen omhoog en vormen de meest aantrekkelijke glimlach. Vanaf het moment dat ik kan bewegen, stap ik van mijn plaats.
Ik dans. Ik dans zonder muziek. Ik dans op de melodie die ik hoor als ik in zijn ogen kijk.
Ik verlang ernaar om te dansen in zijn armen. Wij twee samen in het schijnsel van de maan.
Hij verlangt hetzelfde, dat weet ik. Dat vertellen zijn ogen me als ze liefdevol in de mijne staren.
Ik dans en dans, zie hoe ook hij zijn lichaam ritmisch beweegt.
Ik geniet van elk moment.
Zo ging het elke nacht weer.
Maar er kwam een einde.
De drukke winkelstraat werd steeds minder druk. Ik sta zelfs al twee maanden lang met hetzelfde kleed aan.
Dat gebeurde nooit eerder. Er komen ook minder en minder klanten de winkel binnen. En als ze dan binnen komen, dan kijken ze wat rond zonder iets te kopen.
Op een dag stond er een man in onze winkel die wel iets wilde kopen. Maar we zijn een kledingszaak voor vrouwen, dacht ik. Wat wil hij kopen?
Maar toen begreep ik het.
Hij wilde de winkel kopen.
Overigens moest alles eruit want hij wilde geen kledingszaak runnen.
Die avond kwam mijn eigenares bij me staan en deed me het allermooiste kleed uit de collectie aan. Een lang rood met glitters. ‘past goed bij je haar’ zei ze. Ik zag een traan over haar wang rollen. Ik begreep niet meteen waarom.
Die nacht was er geen maan.
Ik kon enkel staren naar Tony.
De volgende dag stopte er een busje voor mijn raam. ‘Kringloopwinkel’ stond er in oranje letters op. Twee mannen kwamen de winkel in en begonnen alles in het busje te laden. Als laatst namen ze mij mee. Ik werd achterin geduwd en lag oncomfortabel tussen alle spullen. Ik voelde beweging. We waren dus op pad.
Na een tijdje voelde ik dat we bruusk stopten. De achterklep zwaaide open. Het zonlicht scheen fel in mijn ogen. De mannen brachten me een groot gebouw binnen.
Ik zag van alles door elkaar. Glazen, borden, plastieken potjes, speelgoed. Ik dacht: wat doe ik hier?
Ze droegen me naar de kledingafdeling.
Maar er waren geen chique couture kleren zoals die wat ik gewoon was. Ik werd voor het raam neergezet (gelukkig).
Toen pas drong het tot me door. Als ik naar buiten keek, zag ik mijn mooie Tony niet meer.
Nachtenlang bescheen de maan mijn lichaam, maar dansen kon ik niet.
Op een dag stond er een jonge vrouw naar me te kijken. ‘Ze is perfect, ik neem haar mee,’ hoorde ik haar zeggen.
De twee mannen die me hier brachten, kwamen me halen en zette me in de auto van de jonge vrouw. Ik lag plat op mijn rug op de achterbank. Ik zag de blauwe lucht en witte wolkjes voorbij komen. Niet wetend of ik blij moest zijn of niet.
Mijn gedachten waren nog steeds bij Tony.
Elke kilometer verder weg bij hem, deed mijn hart meer en meer pijn.
We stopten. De jonge vrouw nam me uit de auto en zette me binnen neer. Ik zag een naaimachine op een tafel staan.
Overal in de kamer hingen bruidsjurken. Prachtige sprookjesjurken. Witte tule rokken, korsetten met diamantjes. Al die glitter beviel me wel. Ze trok mijn rode jurk uit en deed me een mooie bruidjurk in de plaats aan. Een nauwaansluitend mouwloos bovenstuk met een wijde tule rok, afgewerkt met kant. Mijn haar werd opgestoken en versierd met een grote witte bloem. Om mijn look helemaal af te maken kreeg ik een prachtige kralenketting om.
Ze plaatste me in een schattige etalage die met lintjes was versierd. Het uitzicht was veel mooier dan die uit de kringloopwinkel. Het was geen drukke winkelstraat, maar ook geen autobaan waar ik naar staarde.
Ik zag een klein pittoresk café. Verschillende mensen die voorbij mijn etalage liepen en bewonderend naar me keken.
Vanuit mijn ooghoeken zag ik een andere etalagepop naast me staan.
Ik wachtte tot de maan verscheen om te zien wie het zou zijn.
De maan kwam die avond vroeg.
Haar betoverende schijnsel verlichtte me.
Ik draaide mijn hoofd om, om te kunnen zien wie mijn buurman was. Twee donkerblauwe ogen als watervallen staarden diep in de mijne. Ze namen me mee in een draaikolk van emoties. Ik kon mijn ogen niet geloven! Dit waren de ogen waarin ik wilde verdrinken! Dit waren de ogen van Tony! Hij strekte zijn armen naar me uit. Zonder nog een seconde te wachten liet ik me in zijn omhelzing vallen. Zijn perfecte volle lippen vonden de mijne. Mijn lippen tintelden.
Ik kon niet gelukkiger zijn.
Ik danste en danste, samen met hem. Elke nacht opnieuw, voor de rest van ons bestaan.